Biografia de Robert Lafont
Poèta, pensaire, assagista, lingüista, escrivan de teatre, istorian (de la literatura e medievista), òme politic, romancièr, poliglòt... e grand amorós de la lenga occitana!
Robèrt Lafont, nasquèt a Nimes lo 16 de març de 1923. Saique l’occitan de Lafont li venguèsse de sos grands qu'èran de Nimes, que los costejava pendent las vacanças e, benlèu per d’unas annadas escolaras ?
En 1945, Robèrt Lafont participèt a la fondacion de l'Institut d’Etudis Occitans que remplaçava la Societat d'Estudis Occitans (SOE) discreditada per son comportament pendent l'ocupacion. L'IEO se plaçava, tre sa naissença, coma eissida de la Resisténcia al nazisme, e beneficièt de l'apièg d'intellectuals parisencs coma Jean Cassou, Tristan Tzara...
En 1950, Robèrt Lafont venguèt secretari general de l'IEO que prenguèt la seguida de Max Roqueta.
Aquel ensenhament volontarista de l'occitan, son accion militanta de cercaire en domeni occitan, la qualitat de sa produccion d'escrivan lo menèron a jónher En Carles Camprós a l’Universitat de Montpelhièr. Acabèt amb lo tÃtol de professor emerit de l'Universitat Paul valery de Montpelhièr.
De 1969 a 1974 lo sieu combat se desplacèt progressivament e crosèt lo del Larzac. En 1971 fonda « Luta Occitana ».
En 1974 s'endralhèt cap a una candidatura a las eleccions presidencialas francesas mas poguèt pas complir amb las condicions prealablas. Intra en contacte amb Mitterrand e sosten sa candidatura.
Nos daissa una òbra tras que bèla, baste que legiscam la sieuna bibliografia. Amb doas caracteristicas particularas:
- Publiquèt en occitan, en francés, en catalan e en italian,
- Marquèt una rompedura totala amb la tradicion folclorica anteriora e ancorèt la creacion intellectuala occitana dins una tradicion mai mondiala.
